Maltańczyk to doskonałe zwierzę do towarzystwa. Historia tej wyjątkowej rasy sięga starożytności. Mały biały pies został uwieczniony na wielu fotografiach i rzeźbach na całym świecie. W Polsce głowa maltańczyka zdobiła znaczek pocztowy, który pozostał w obiegu do 1994 roku.
Maltańczyk – pies do towarzystwa
Maltańczyk to jedna z najpopularniejszych ras psów do towarzystwa. W okresie międzywojennym psy towarzyszyły arystokracji i były natchnieniem dla artystów. Uwieczniane na portretach i rzeźbach cieszyły oko i bawiły. Z uwagi na swoje pogodne usposobienie i przywiązanie do właściciela są nieocenionymi towarzyszami w codziennym życiu. Dobrze prowadzone nie sprawiają problemów i mogą stanowić doskonałe towarzystwo dla starszych i samotnych osób. Maltańczyki, z uwagi na swoje niewielkie rozmiary nie są polecane rodzinom z małymi dziećmi. Maluchy przez swoją nieporadność i chęć zabawy mogłyby wyrządzić krzywdę małym pieskom, które z racji swojej drobnej budowy są bardzo delikatne.
Charakterystyka rasy
Maltańczyk (Maltanase mana) to jedna z najstarszych ras psów do towarzystwa. Wiadomo, że zwierzęta widywane były w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie. Ich pochodzenie nie do końca jest znane. Zakłada się, że pochodzą z Chorwackiej wyspy Meledy, znajdującej się na Morzu Śródziemnym. Jednym z posiadaczy psa tej rasy był żyjący w I w. n.e. rzymski gubernator Malty.
Maltańczyki to aktywne i bardzo towarzyskie psy, które łatwo się socjalizują i szybko uczą. Ich niewielki wzrost 20-25 cm i mała waga od 3 do 5 kg sprawiają, że pieski często transportowane są w torbach, zwłaszcza na długich kilkukilometrowych wycieczkach. Odpowiednio pielęgnowane dożywają 14-16 lat. Ich znakiem rozpoznawczym jest ich wyjątkowa okrywa włosowa. Włos u psów tej rasy jest długi, prosty i jedwabisty, przeważnie w śnieżnobiałym kolorze. Zaletą tej rasy jest też fakt, że odpowiednio pielęgnowane nie gubią prawie wcale włosa, ponieważ nie linieją.
U tych czworonogów dopuszczalny jest też kolor kości słoniowej (wszelkie inne umaszczenie dyskwalifikuje psa z rasy), jednak to biały włos jest ich znakiem rozpoznawczym. Charakterystyczne dla tej rasy są też okrągłe czarne oczy, które na tle białej sierści wyglądają jak namalowane. W czarnym kolorze są też wargi, oprawa oczu i duży zaokrąglony nos. Uszy są trójkątne i wysoko osadzone a cała sylwetka nieco wydłużona z mocnym prostym grzbietem i stosunkowo szerokim zadem. Długi ogon osadzony jest na linii zadu, a kończyny są krótkie proste i mocno przylegające do tułowia.
Psy tej rasy nie powinny być już miniaturyzowane z uwagi na fakt, że jest to już i tak mała rasa, a dalsza ich miniaturyzacja naraża je na ból i cierpienie i niesie za sobą szereg poważnych chorób, na które cierpią tzw. miniaturki. Decydując się na psa tej rasy, warto zwrócić się do sprawdzonego hodowcy, który oferuje zdrowe szczeniaki, po sprawdzonych rodzicach. Pieski z niezarejestrowanych pseudohodowli często cierpią na różnego rodzaju dolegliwości spowodowane zbyt bliskim krzyżowaniem psów.
Pielęgnacja i higiena
Długa biała i gęsta szata jest wizytówką tej rasy, jednak aby tak było, niezbędna jest prawidłowa pielęgnacja. Z uwagi na strukturę sierści i brak włosów puchowych mają tendencję do kołtunienia się włosa. Żeby temu zapobiec, skołtuniona sierść nadaje się często już tylko do ścięcia, należy je czesać przynajmniej raz dziennie. Raz w miesiącu, a nawet częściej zwierzę należy wykąpać. Zabieg ten powinien być poprzedzony dokładnym szczotkowaniem sierści, tak aby splątane włosy nie utrudniały kąpieli. Niezbędne też będzie dokładne osuszenie psa ręcznikiem, a następnie suszenie włosa suszarką.
Szampon dla szczeniąt białych i jasnych
Podczas suszenia włosy należy delikatnie rozczesywać. Po kąpieli warto też sprawdzić uszy i w przypadku nadmiernego owłosienia usunąć je, tak aby możliwy był dopływ powietrza. Małe psy często mają tendencję do przerastania pazurów, co w późniejszym okresie może być przyczyną ich nadmiernego ukrwienia. Regularna kontrola łap i obcinanie pazurów jest też konieczna do utrzymania prawidłowej postawy – zbyt długie powodują deformacje łapy i ból.
Maltańczyki wymagają regularnego przemywania oczu. Zalegająca wydzielina powoduje przebarwienie w okolicach oczu i warg. Powodem mogą być niedrożne kanaliki łzowe oraz podrażnienie lub zapalenie spojówek. Pieski tej rasy mają tendencję do odkładania się kamienia nazębnego, dlatego obowiązkowa jest higiena uzębienia i regularne usuwanie nagromadzonego osadu.
Dieta i prawidłowa waga
Zbilansowana dobrze dobrana karma z odpowiednią zawartością witamin i kwasów Omega zapewni zwierzętom prawidłową okrywę włosową i masę. Maltańczyki często cierpią na alergie pokarmowe, a przekarmiane mają tendencję do nadwagi, która jest szczególnie niebezpieczna z uwagi na delikatny układ kostno-szkieletowy. Inną trapiącą je dolegliwością jest częste wypadanie rzepki, dlatego nie należy, zwłaszcza w młodym wieku, forsować psa. Krótkie spacery i delikatna zabawa w zupełności mu wystarczą.
Maltańczyki to towarzyskie i długowieczne zwierzęta. Prawidłowo żywione i pielęgnowane będą cieszyły się dobrym zdrowiem i kondycją. Wychowane w odpowiedni sposób przyniosą mnóstwo radości i będą idealnymi towarzyszami w codziennym życiu. Zadbane i kochane pozostaną z nami przez długie lata.
About Post Author
